طعنه فوتبال بانوان و فوتسال به فوتبال آقایان | دست خالی مدعیان درمراسم برترین‌ها

درحالی‌که فوتبال بانوان و فوتسال ایران، در مراسم برترین‌های فوتبال و فوتسال آسیا صاحب عنوان شد، دست ستاره‌های میلیاردی و مربیان مرد ایرانی از رسیدن به عنوان بازماند.

به گزارش شهرآرانیوز، در روز‌هایی که تیم ملی فوتبال ایران با نمایش‌های ناامیدکننده و نتایج غیرقابل‌دفاع در بازی‌های تدارکاتی، موجی از نگرانی و ناامیدی را میان هواداران به وجود آورده است، دو خبر از مقر کنفدراسیون فوتبال آسیا بار دیگر کورسوی امیدی را برای فوتبال ایران روشن کرد؛ مرضیه جعفری، سرمربی تیم ملی فوتبال زنان و باشگاه خاتون بم، عنوان بهترین مربی زن قاره آسیا را از آن خود کرد و سالار آقاپور، ستاره فوتسال ایران و باشگاه گهرزمین سیرجان، به عنوان مرد سال فوتسال آسیا برگزیده شد.

این دو عنوان نه‌تنها باعث غرور جامعه فوتبال ایران شد، بلکه در واقع طعنه‌ای آرام، اما عمیق بود به واقعیت تلخ مدیریت، سرمایه‌گذاری و توجه در فوتبال ایران؛ جایی که میلیارد‌ها تومان خرج می‌شود، اما دستاورد‌ها کمتر از حد انتظار است.

به طور ملموس، فوتبال زنان و فوتسال در ایران، سال‌هاست که در سایه فوتبال مردان قرار گرفته‌اند؛ نه از بودجه کلان خبری هست، نه از پوشش رسانه‌ای گسترده، نه حتی از زیرساخت‌های حرفه‌ای. با این حال، همین دو بخش فراموش‌شده، حالا تنها افتخارآفرینان ایران در سطح قاره‌ای هستند.

در فوتبال بانوان، نه از قرارداد‌های میلیاردی خبری است و نه حواشی پرسروصدای نقل و انتقالات. بازیکنان و مربیانش در شرایطی نابرابر، با کمترین امکانات و کمترین توقع، مسیر رشد را ادامه می‌دهند. فوتسال نیز در سکوت، با کمترین حمایت، به بزرگ‌ترین دستاورد‌های قاره‌ای و جهانی دست یافته است.

اما فوتبال آقایان، با انبوهی از هزینه‌ها و پول‌پاشی‌های غالباً بی‌هدف، هنوز در مرحله آزمون و خطا قرار دارد؛ نه تیم ملی‌اش ثبات دارد، نه باشگاه‌هایش در آسیا حرفی برای گفتن دارند.

موفقیت جعفری و آقاپور به‌نوعی آینه تمام‌نمای بی‌عدالتی در ساختار ورزش ایران است. مربی‌ای که با کمترین امکانات در فوتبال بانوان تاریخ‌ساز می‌شود، در مقابل مربیانی قرار می‌گیرد که با ده‌ها برابر دستمزد، هنوز در مرحله توجیه نتایج ضعیف به سر می‌برند.

این تفاوت‌ها نه‌فقط مالی، بلکه فکری و مدیریتی است. ما سال‌هاست باور کرده‌ایم که تنها راه موفقیت، صرف هزینه‌های سنگین و جذب ستاره‌های پرادعاست؛ درحالی‌که تجربه نشان می‌دهد تعهد، دانش و پشتکار از جنس همان چیزی است که در مربیانی چون مرضیه جعفری یا بازیکنانی چون سالار آقاپور می‌بینیم.

جایگاه امروز فوتبال و فوتسال ایران در مراسم سالانه کنفدراسیون فوتبال آسیا، سخنی روشن دارد:

درحالی‌که تیم ملی فوتبال ایران در سال‌های اخیر از قهرمانی و حتی ثبات فنی دور مانده، افتخار واقعی را کسانی آفریده‌اند که در سایه بی‌توجهی درخشیده‌اند.

این دو عنوان نشان می‌دهد که پول، تضمین افتخار نیست. اگر فوتبال ایران می‌خواهد از تکرار ناکامی‌ها رهایی یابد، باید مسیر خود را بازتعریف کند؛ مسیری که از حمایت واقعی از استعدادها، عدالت در توزیع منابع مالی و سخت‌افزاری و توجه به همه بخش‌های فوتبال بگذرد.

آیا وقت آن نرسیده که اولویت‌ها را تغییر دهیم؟ آیا نباید از انتخاب اخیر برترین‌ها درس بگیریم و دکترین جدیدی را پیاده کنیم. یقیناً منظور از این سیاهه این نیست که فوتبال مردان به شکل حرفه‌ای دنبال نشود، منظور این است که از پول‌پاشی بی‌حدوحصر رها شده و به اصل منطق محوری در توزیع منابع مالی روی آوریم تا در آینده، شاهد شکوفایی هرچه‌بیشتر در همه رشته‌های فوتبال و فوتسال باشیم.

انتخاب‌های اخیر، به‌وضوح بزرگی پوشالی برخی را نشان داد که بخش اعظمی از ثروت فوتبال ایران را به خود اختصاص می‌دهند، اما درعمل هیچ بازدهی ندارند.

بهترین‌های فوتبال و فوتسال آسیا در سال ۲۰۲۵

مرد سال فوتبال آسیا: سالم الدوساری (الهلال - تیم ملی عربستان)

زن سال فوتبال آسیا: هانا تاکاهاشی (اوراواردز - تیم ملی زنان ژاپن)

بهترین مرد لژیونر سال آسیا: لی کانگ‌این (پاری‌سن‌ژرمن)

بهترین زن لژیونر سال آسیا: مایکا هامانو (تیم زنان چلسی)

بهترین فوتسال سال آسیا: سالار آقاپور (گهرزمین سیرجان - تیم ملی فوتسال ایران)

بهترین سرمربی مرد سال آسیا: ری سونگ‌هو (تیم ملی زیر ۲۰ سال کره‌شمالی)

بهترین سرمربی زن سال آسیا: مرضیه جعفری (خاتون بم - تیم ملی زنان ایران)

مرد جوان سال فوتبال آسیا: الکس بادولاتو (ملبورن ویکتوری - استرالیا)

زن جوان سال فوتبال آسیا: چوئی ایل‌سون (تیم ۴.۲۵ - تیم زنان کره شمالی)

بهترین فدراسیون سال آسیا (پلاتینیوم): فدراسیون فوتبال عربستان